می دانی وقتی مادر در خانه نباشد همان بهتر که دنیا تمام شود. دیگر روز و شب و آفتاب و مهتاب و خواب و بیداری و سرما و گرما برایت یکی می شود. همه چیز بی معنی می شود و تو تبدیل به یک روح سرگردان می شوی. یا یک مرده متحرک بی روح. 

کاش می شد قلب آسمان را شکافت و مادر را از میان هر آن چه روح است بیابی و بکشی اش پایین و در آغوشش بکشی و دست به سر و رویش بکشی و ببوسی اش و ببویی اش و ....................

 

پسانوشت: چرا زندگی ام این قدر زود تمام شد؟...............

نوشته شده در جمعه 94/5/30ساعت 7:33 عصر توسط زهرا نظرات ( ) |